خواستم از شفیعی بگم دیدم زبان الکنه، شفیعی مرد بزرگیست، مرد تاریخ سازیست، مرد ادیب پروریست، چیزی نمیتونم بگم، ذره نمیتونیم در مورد اقیانوس حرف بزنیم، ولی همینو براتون بگم که شفیعی به گردن ایران و ایرانی حق بسیار بزرگی داره، چون واقعاً زحمت کشید، واقعاً راه هایی رو برای ایرانیان گشود، باز کرد افق دید ایرانیان و استادان ایرانیان رو.گشود دریچه هایی به بینش ایرانیان باز کرد. خدا زنده بدارتش. اما در مورد این شعر صبح ستاره باران، یه چیزایی رو ایندفعه بهتون گفتم که تکمله ای ست برای جلسۀ قبل، چون بعضی ها خواستن که یه خورده توضیح بیشتر بده، ما هم در این بضاعت مزجات خودمون یه مقدار پر رنگ ترش کردم و بعضی نکات رو کم و زیادش کردم که مفید باشه و بتونید استفاده کنید. این شعر تازه وارد کتاب ها شده و حدود دو سال از عمرش میگذره و ما باید اینو خوب بکاویم، خوب بررسی کنیم، دیدگاه های مختلفی رو تو این زمینه بیاریم، میدونید که دکتر شفیعی کتاب هایی که تو این اواخر نوشته و دریچه ای به بینش ادبای ایران باز کرده، یکیش نقد فرمالیستی و تفکر فرمالیستی و همون ساختار گرایی که ایشون وارد شعر فارسی کرد و منش و دیدگاه و بینشی که ایشون وارد کرد من تو این شعر میخوام براتون این نکته رو فقط بگم که حرف ها زده شده، چیزی نیست که نگفته باشیم و نگفته باشند ولی نوع گفتار مهمه، نوع سخن مهمه و ما با این کار که شفیعی انجام میده تو این شعر اصلاً ببینید حتی به روزگاران این شعر رو اصلاً از زمین بلند میکنه، خیلی قشنگش میکنه و ارتقاش میده و ما از ایشون ممنونیم و سپاسگزاریم.