رسیدیم به قسمت دوم مثنوی که از بیت هشتم شروع میشه، تن ز جان و جان ز تن مسطور نیست، خوب در این بخش، بخش دوم، مولوی هنرنمایی هایی داره، ما توی ابیات آرایه های مختلفی اینجا داریم، هم استعاره داریم، هم اسلوب معادله داریم، هم پارادوکس داریم، هم تلمیح های قشنگی داریم، هم ترصیع داریم، هم موازنه داریم، میخوام تو این جلسه همه رو براتون بیان کنم، تون هنرهایی که مولانا تو این قسمت بیان کرده و توضیح داده رو برای شما بشکافم و قابل فهم کنم برای شما، شاید بتونید از این قسمت بهرۀ کافی و وافی رو ببرید و بتونید چراغی فرا راه زندگیتون قرار بدید، چون مثنوی یکی از کتب بسیار مهم ادبیات فارسی در عرفانه و این کتاب رو اگه ما جنبه های دستوری، جنبه های آرایه ای، جنبه های مختلف معنایی اونو بشکافیم شاید بتونیم از اون یک چراغی تهیه کنیم، ببینیم که مولوی در مثلاً ششصد، هفتصد سال پیش چی خواسته به ما بگه، این مرد زنده، این مرد زندۀ تاریخ، چی خواسته به ما بگه و ما باید چگونه رفتار کنیم تا بتونیم به حرف های اونا و نصیحت های اونا جامعه عمل بپوشانیم. بدرود تا درود دیگر.