رسیدیم به درس پنجم، درس دماوندیه، درس دماوندیه، درس بسیار مهمی است، درس سیاسی است ولی خوب خیلی چیزاش حذف شده، اما خوب درس بسیار خوبی است. این درس این شعر برای ملک الشعرای بهاره، در قالب قصیده است، ملک الشعرای بهار در سال 1265 در مشهد متولد شد، در سال 1330 در تهران روی در نقاب خاک کشید، در قبرستان ظهیرالدولۀ قبرستان شخصی در شمیرانات دفن هستند ایشون، تخلص ایشون بهاره، پدرش محمدکاظم صبوریه، ایشون ملک الشعرای آستان قدس رضویه، در زمان ناصرالدین شاه بود، بعد از پدر در زمان مظفرالدین شاه این لقب ملک الشعرای بهاری از محمدکاظم صبوری که پدرش باشه به خود ملک الشعرای بهار رسید. او قصیده پردازه، تخصصش قصیده است، میتونیم بگیم خاتم القصیده سرایانه و از لحاظ قصیده خیلی توانمنده، یه شعر که در زبان عوام قرار داره در جامعه برو کار بکن مگو چیست کار، که سرمایۀ جاودانی است کار از ایشونه، کتاب های زیادی داره، حدود 20تاست، مثلاً سبک شناسی و تصحیح تاریخ سیستان و کتاب های دیگه زیاد داره.